പൊക്കിള്ക്കൊടിയാല് ചുറ്റി
ഒരെലിക്കുഞ്ഞെന്ന പോല്
നീയെന്നെ പെറ്റിട്ട നേരം
മിഴിയാ കണ്കളാല്
ചുരുട്ടിയ മുഷ്ട്ടിയാല്
ഞാനലറി കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകണം
എന്നെ നീ ഭൂവിതില്
വിട്ടയച്ചതിന് !
അമൃതായ് നീ നാവിലൂട്ടിയ
ജീവരക്ത്തത്താല് ഉന്മത്തയായ്
ഞാനെന് ബാല്യം പിന്നിടവേ
നീയെന്നില് കുഞ്ഞിക്കഥകളായ്
വിരിഞ്ഞു !
കൌമാരത്തില് അരുതുകളാല്
മുള്വേലി തീര്ത്ത് നീയെന്
ശത്രുവാകെ !വാക്ശരത്താല്
നിന്നെ ഞാനെയ്തു വീഴ്ത്തി
പലപ്പോഴും !
സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് മേല്
കരിനിഴല്വീഴ്ത്തി നീ
തിരഞ്ഞ പങ്കാളിയില്
എന് കൈകൊടുക്കവേ
നീയെന്നില് വെറുമൊരു നിഴല്
മാത്രമായ് !
അന്ന് ഞാനറിഞ്ഞില്ല
അവര് തേടിയതെന്നില്
അഴകെങ്കില് ,നീ ഓര്ത്തതെന്
സുരക്ഷയെന്നു!!
കാലചക്രം തിരിഞ്ഞു ഞാനൊരമ്മയാകെ
ഒരുദിവസത്തിന് -
നരകസുഖത്തിന്നൊടുവില്
ഞാനെന്പൈതലേ ഏറ്റുവാങ്ങി
അവന്നിളം ചുണ്ടില്ലുമ്മ വയ്ക്കവേ
!നീയെന്നില്
ദേവിയായ്!
നിന്നെ ഇന്നറിയുന്നു ഞാന്
ഒരമ്മ തന് മനമതിനാല്
ഇതെന് പ്രായാശ്ചിത്തം
നിന്നെ മനസ്സിലാകാതെ പോയതിനു,
കണ്ണുനീരിനാല് !!
_____________________________________________
_____________________________________________
മതമേതായാലും മനുഷ്യന് നന്നായാല് മതി
ശ്രീ നാരായണ ഗുരു
Monday, July 11, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
8 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്):
നല്ല കവിത.. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.. പലപ്പോഴും കണ്ണുള്ളപ്പോള് അതിന്റെ വില നാം മനസിലാക്കുന്നില്ലല്ലോ! ആശംസകള്
ഇഷ്ടമായി ഈ കവിത.
കവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..
അമ്മ മനസ്സ് മനസ്സിലാക്കി തന്നിരിക്കുന്നൂ...
അമ്മയെ അറിഞ്ഞ എഴുത്ത്..
വായിച്ച എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കള്ക്കും നന്ദി!!
വളരെ നന്നായി.. ജീവിതത്തിന്റെ വ്യത്യസ്ത പ്രായത്തില് അമ്മയോടുള്ള പെരുമാറ്റം നന്നായി എഴുതി. "പ്രായാശ്ചിത്തം
നിന്നെ മനസ്സിലാകാതെ പോയതിനു" - ഏതെങ്കിലും ഒരു അവസരത്തില് നമ്മള് എല്ലാരും ഇത് തിരിച്ചറിയുന്നു.
nandi crazy.............rr
Post a Comment